مقایسه تاثیر کوتاه مدت تزریق موضعی پلاسمای غنی از پلاکت(prp) و خون اتولوگ در درمان اپی کندیلیت خارجی

چکید ه   سابقه و هدف   برای درمان اپی کندیلیت خارجی، درمان های غیرجراحی متعددی وجود داردکه از میان این روش ها اخیراً استفاده از تزریق پلاسمای غنی از پلاکت ( prp ) رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر کوتاه مدت تزریق پلاسمای غنی از پلاکت و خون اتولوگ در درمان اپی کندیلیت خارجی بود.   مواد و روش ها   در یک کارآزمایی بالینی، 45 بیمار مبتلا به اپی کندیلیت خارجی مزمن به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، هر دو گروه تحت درمان های بریس، استامینوفن و تمرین های ورزشی کششی و تقویت کننده اکستانسورهای مچ دست قرار گرفتند. گروه 1 علاوه براین درمان ها، تحت تزریق موضعی prp و گروه 2 تحت تزریق خون اتولوگ قرار گرفتند. در دو گروه، عملکرد آرنج بیماران ، آستانه درد و مقیاس ارزیابی عملکرد آرنج پیش از انجام تزریق و سپس با فاصله 4 و 8 هفته پس از انجام تزریقات توسط آزمون های کای دو ، دقیق فیشر و 16 spss مقایسه شدند.   یافته ها   متغیرهای شدت درد، عملکرد آرنج و آستانه درد به دنبال فشار در هفته 4 پس ازتزریق در دو گروه بهبود معنادار داشت. تفاوت آماری معناداری بین متغیرهای دو گروه در هفته 4 نبود. در هفته 8 ، متغیرهای شدت درد و عملکرد آرنج تنها در گروه prp بهبود معنادار داشت و در گروه خون اتولوگ، هیچ کدام از متغیرها در هفته 8 معنادار نبودند.   نتیجه گیری   تزریق خون اتولوگ و prp هر دو در درمان مبتلایان به اپی کندیلیت خارجی مؤثرند. با این حال با توجه به کاهش درد و بهبود عملکرد آرنج، تزریق prp در کوتاه مدت مؤثرتر و ارجح بر تزریق خون اتولوگ است.